Ενδιαφέροντα Άρθρα - Δημοσιεύσεις - Αναλύσεις

Το Ιράν ‘εκτοξεύει’ τις τιμές του πετρελαίου

Τρίτη, 13 Δεκ 2011 - 17:15

Χθες υπήρξαν δημοσιεύματα ότι το Ιράν ετοιμαζόταν για ναυτική άσκηση, γεγονός που δεν εκτιμήθηκε όπως θα έπρεπε. Η σημερινή άνοδος της τιμής του πετρελαίου στα $101,00 οφείλεται στο γεγονός ότι πριν από λίγο πηγές της ιρανικής κυβέρνησης επιβεβαίωσαν ότι ο ιρανικός στρατός έκλεισε τα στενά του Ορμούζ (Hormuz) προκειμένου να πραγματοποιήσει στρατιωτική άσκηση.

Από τα στενά του Ορμούζ μεταφέρεται το 30% του συνολικού πετρελαίου και είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις ιρανών αξιωματούχων οι οποίοι δήλωσαν τα εξής: ‘αν ο κόσμος (Δύση) επιθυμεί να παρέμβει στα εσωτερικά του Ιράν τότε θα κάνουμε τον κόσμο ανασφαλή).

capital.gr.

Παθητικά Ηλιακά Συστήματα Θέρμανσης

Τα παθητικά ηλιακά συστήματα στα κτίρια αξιοποιούν την ηλιακή ενέργεια για θέρμανση των χώρων το χειμώνα, καθώς και για παροχή φυσικού φωτισμού.

Τα παθητικά ηλιακά συστήματα θέρμανσης συλλέγουν την ηλιακή ενέργεια, την αποθηκεύουν υπό μορφή θερμότητας και τη διανέμουν στο χώρο.

Η συλλογή της ηλιακής ενέργειας βασίζεται στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και ειδικότερα, στην είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας μέσω του γυαλιού ή άλλου διαφανούς υλικού και τον εγκλωβισμό της προκύπτουσας θερμότητας στο εσωτερικό του χώρου που καλύπτεται από το γυαλί. Όλα τα παθητικά ηλιακά συστήματα πρέπει να έχουν προσανατολισμό περίπου νότιο, ώστε να υπάρχει ηλιακή πρόσπτωση στα ανοίγματα κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας το χειμώνα.

Το συνηθέστερο παθητικό ηλιακό σύστημα (σύστημα άμεσου κέρδους) βασίζεται στην αξιοποίηση των παραθύρων κατάλληλου προσανατολισμού, σε συνδυασμό με την κατάλληλη θερμική μάζα (βαριά υλικά, όπως πέτρα, πλάκες, μπετόν στους τοίχους και στα δάπεδα, χωρίς να είναι καλυμμένα, π.χ. από χαλιά), η οποία απορροφά μέρος της θερμότητας και την «προσφέρει» στο χώρο αργότερα και έτσι διατηρείται ο χώρος θερμός για πολλές ώρες. Ένα νότιο οριζόντιο σκίαστρο μπορεί να εμποδίσει τον καλοκαιρινό ήλιο που έρχεται από πιο ψηλά να μπει απ' ευθείας στο χώρο.

Τα υπόλοιπα παθητικά συστήματα είναι συστήματα έμμεσου κέρδους και ταξινομούνται στις παρακάτω κατηγορίες:

Ηλιακοί τοίχοι : Έχουν στην εξωτερική τους πλευρά, σε μικρή απόσταση από την τοιχοποιία τζάμι (υαλοπίνακα) και λειτουργούν ως ηλιακοί συλλέκτες, μεταφέροντας τη θερμότητα είτε μέσω του υλικού του τοίχου ( τοίχος θερμικής αποθήκευσης ), είτε μέσω θυρίδων ( θερμοσιφωνικό πανέλο ) στον εσωτερικό χώρο. Συνδυασμός των δύο λειτουργιών είναι ο τοίχος μάζας με θυρίδες τοίχος Trombe - Michel .

Θερμοκήπια (ηλιακοί χώροι) : Είναι κλειστοί χώροι που ενσωματώνονται σε νότια τμήματα του κτιριακού κελύφους και περιβάλλονται από υαλοστάσια. Η ηλιακή θερμότητα από το θερμοκήπιο μεταφέρεται στους κυρίως χώρους του κτιρίόυ μέσω ανοιγμάτων ή και διαπερνά τον τοίχο.

Ηλιακά αίθρια: είναι εσωτερικοί χώροι του κτιρίου οι οποίοι έχουν στην οροφή τους τζάμι και λειτουργούν όπως τα θερμοκήπια.

Όλα τα Παθητικά Ηλιακά Συστήματα πρέπει να συνδυάζονται με την απαιτούμενη θερμική προστασία (θερμομόνωση) και την απαιτούμενη θερμική μάζα του κτιρίου, η οποία αποθηκεύει και αποδίδει τη θερμότητα στο χώρο με χρονική υστέρηση, ομαλοποιώντας έτσι την κατανομή της θερμοκρασίας μέσα στο εικοσιτετράωρο. Τα παθητικά ηλιακά συστήματα θα πρέπει το καλοκαίρι να συνδυάζονται με ηλιοπροστασία και συχνά με δυνατότητα αερισμού.


Παθητικά συστήματα και τεχνικές φυσικού δροσισμού

Οι πιο συνηθισμένες και απλές μέθοδοι φυσικού δροσισμού είναι:

Η ηλιοπροστασία (σκίαση) του κτιρίου, η οποία επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους και μέσα, όπως η φυσική βλάστηση, τα γεωμετρικά στοιχεία (προεξοχές) του κτιρίου, σκίαστρα μόνιμα ή κινητά, εξωτερικά ή εσωτερικά των ανοιγμάτων, υαλοπίνακες με ειδικές επιστρώσεις ή ειδικής επεξεργασίας (ανακλαστικοί, επιλεκτικοί, ηλεκτροχρωμικοί, κ.λ.π.).

Ο φυσικός εξαερισμός με κατάλληλο σχεδιασμό και λειτουργία των ανοιγμάτων στο κέλυφος και θυρίδες στο πάνω και κάτω τμήμα των διαχωριστικών εσωτερικών τοίχων που επιτρέπουν την κίνηση του αέρα στους εσωτερικούς χώρους.

Ο νυχτερινός διαμπερής αερισμός είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός, ιδιαίτερα τις θερμές ημέρες, κατά τις οποίες ο ημερήσιος αερισμός δεν είναι δυνατός. Ο νυχτερινός αερισμός συνεισφέρει στην αποθήκευση «δροσιάς» στη θερμική μάζα του κτιρίου, με αποτέλεσμα την μειωμένη επιβάρυνση του κτιρίου κατά την επόμενη μέρα.

Η χρήση ανεμιστήρων, ιδιαίτερα ανεμιστήρων οροφής, ενισχύει το φαινόμενο του φυσικού αερισμού, με ελάχιστη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας. Επί πλέον, συνεισφέρει στην επίτευξη θερμικής άνεσης σε θερμοκρασίες υψηλότερες από τις συνήθεις (περίπου 2-3°C), καθώς με την κίνηση του αέρα που δημιουργείται μεταφέρεται θερμότητα από το ανθρώπινο σώμα.

Η χρήση της θερμικής μάζας για τη μείωση των θερμοκρασιακών διακυμάνσεων κατά τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου.

Μείωση των εσωτερικών κερδών του κτιρίου (θερμότητα που παράγεται από τις ηλεκτρικές, κυρίως συσκευές).

Άλλες μέθοδοι παθητικού δροσισμού πιο σύνθετες και όχι τόσο ευρείας εφαρμογής, επιφέρουν επιπρόσθετα οφέλη ψύξης, και είναι:

Θερμική προστασία του κτιριακού περιβλήματος με τεχνικές όπως φυτεμένο δώμα, αεριζόμενο κέλυφος, ανακλαστικά επιχρίσματα εξωτερικών επιφανειών, φράγμα ακτινοβολίας.

Ενίσχυση του φυσικού εξαερισμού με πύργους αερισμού ή ηλιακές καμινάδες

Δροσισμός με εξάτμιση νερού με τεχνικές όπως: επιφάνειες νερού, πύργος δροσισμού, ψυκτικές μονάδες εξάτμισης (άμεσης, έμμεσης ή συνδυασμένης εξάτμισης), ή και βλάστηση (μέσω της εξατμισοδιαπνοής των φυτών)

Δροσισμός με απόρριψη της θερμότητας στην ατμόσφαιρα με ακτινοβολία στο νυχτερινό ουρανό

Δροσισμός με απόρριψη της θερμότητας από το κτίριο στη γη με αγωγή, (υπόσκαφα ή ημιυπόσκαφα κτίρια, ή υπεδάφιο σύστημα αγωγών και εναλλάκτες εδάφους-αέρα).


Συστήματα και Τεχνικές Φυσικού Φωτισμού

Ο φυσικός φωτισμός στοχεύει στην επίτευξη οπτικής άνεσης μέσα στα κτίρια, αλλά και στη γενικότερη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης μέσα στους χώρους, συνδυάζοντας φως, θέα, δυνατότητα αερισμού, αξιοποίηση και ρύθμιση της εισερχόμενης ηλιακής ενέργειας. Ιδιαίτερη σημασία κατά το σχεδιασμό των συστημάτων φυσικού φωτισμού έχει η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη κάλυψη των απαιτήσεων σε φωτισμό από το φυσικό φως, ανάλογα με τη χρήση του κτιρίου και την εργασία που επιτελείται μέσα στους χώρους.

Μέσω των κατάλληλων συστημάτων και τεχνικών εξασφαλίζεται στους εσωτερικούς χώρους επαρκής ποσότητα (στάθμη φωτισμού), αλλά και ομαλή κατανομή, ώστε να αποφεύγονται έντονες διαφοροποιήσεις της στάθμης, οι οποίες προκαλούν φαινόμενο «θάμβωσης».
Τα συστήματα φυσικού φωτισμού διακρίνονται σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες:

Ανοίγματα στην κατακόρυφη τοιχοποιία

Ανοίγματα οροφής

Αίθρια

Φωταγωγοί
Τα συστήματα αυτά συνδυάζονται με συγκεκριμένες τεχνικές που αφορούν στο σχεδιασμό των ανοιγμάτων, στις οπτικές ιδιότητες των υαλοπινάκων, στα φωτομετρικά χαρακτηριστικά επιφανειών του χώρου και των ανοιγμάτων του (υφή, χρώμα, φωτοδιαπερατότητα υλικών) και στη χρήση ανακλαστήρων, για την εξασφάλιση επάρκειας και ομαλής κατανομής του φυσικού φωτός. Οι συνηθέστερες τεχνολογίες φυσικού φωτισμού αφορούν υ αλοπίνακες με συγκεκριμένες ιδιότητες, πρισματικά φωτοδιαπερατά στοιχεία, διαφανή μονωτικά υλικά και ανακλαστήρες (ράφια φωτισμού ή ανακλαστικές περσίδες).

ΚΑΠΕ

προσυπογράφω, όντως ενδιαφέρον άρθρο.
Το θέμα είναι πόσοι το διάβασαν...ιδίως απο τους κυβερνώντες.

KERBEROS έγραψε: ΣΠΑΤΑΛΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα του ανερμάτιστου Νεοέλληνα κατά την περίοδο της πλαστής ευημερίας υπήρξε η σπατάλη. Ένας από τους τομείς, στους οποίους υπήρξε αυτή έκδηλη, είναι αυτός της ενέργειας. Ζώντας το όνειρο δεν θέλαμε να μας ταράσσει η σκέψη ότι η ενέργεια είναι δαπανηρή και δεν είναι ανεξάντλητη. Ασφαλώς και στην περίπτωση αυτή στο κακό πρωτοστάτησε η Πολιτεία.
Η νομοθεσία περί την εξοικονόμηση ενέργειας υπήρξε πολύ φτωχή και ανεπαρκής, ώστε να εξαναγκάσει τον Έλληνα να σκεφθεί το συμφέρον του, καθώς στην περίπτωση της οικονομίας είναι οφθαλμοφανές το οικογενειακό συμφέρον.
Ενθυμούμαι ότι κατά επίσκεψή μου στη Βουλγαρία το 1974 είχα εντυπωσιασθεί από τη μέθοδο θέρμανσης μεγάλων συγκροτημάτων εργατικών πολυκατοικιών. Στο άκρο του κάθε συγκροτήματος είχε εγκατασταθεί λέβητας, ο οποίος κάλυπτε όλες τις ανάγκες σε ζεστό νερό των νοικοκυριών της περιοχής. Όσοι γνωρίζουμε τι σημαίνει οικονομία μεγέθους, είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα πολλά οφέλη από τη μέθοδο αυτή. Η εγκατάσταση λεβήτων σε κάθε οικοδομή αυξάνει κατά πολύ το συνολικό κόστος των αρχικών εγκαταστάσεων. Στο κόστος αυτό προστίθεται με την πάροδο του χρόνου και άλλο από την πλημμελή συντήρηση των εγκαταστάσεων, οι περισσότερες από τις οποίες δεν πληρούν τις απαιτήσεις των κανονισμών ως προς το λεβητοστάσιο.
Στη χώρα μας δώσαμε πλήρη ελευθερία στους εργολάβους, οι οποίοι εφεύραν τη μέθοδο της αντιπαροχής. Όχι μόνο πριν αλλά και μετά την πετρελαϊκή κρίση (1973) η αποκλειστική μέθοδος θέρμανσης ήταν με την καύση πετρελαίου. Ξαφνικά διαφημίστηκε στο έπακρο η «καθαρή» λύση της ηλεκτρικής θέρμανσης, η πλέον σπάταλη λύση. Η Πολιτεία άργησε δραματικά να στρέψει την προσοχή της στην υποχρεωτική μόνωση των εξωτερικών μερών των οικοδομών και παράλληλα στο να καταστήσει υποχρεωτική τη σύνταξη κανονισμού πολυκατοικίας. Είδαμε τότε σε κατοικούμενες οικοδομές να εκδηλώνονται διενέξεις μεταξύ των ενοίκων, ιδιαίτερα σε πόλεις κοντά σε ενεργειακά κέντρα της ΔΕΗ. Οι υπάλληλοι της επιχείρησης έχοντας το πλεονέκτημα του ειδικού τιμολογίου, που είχε χορηγηθεί αντί αυξήσεων των απολαβών, ήσαν από τους πρώτους που προέβησαν στην αγορά ηλεκτρικών θερμαντικών σωμάτων. Οι εγκαταστάσεις κεντρικής θέρμανσης έπαψαν να λειτουργούν και οι λοιποί ένοικοι αναζήτησαν εναλλακτικούς τρόπους θέρμανσης. Κάποιοι παρασύρθηκαν από τις διαφημιστικές σειρήνες και προμηθεύτηκαν θερμοσυσσωρευτές, κάποιοι άλλοι εγκατέστησαν στον εξώστη τους λέβητα. Και στις δύο περιπτώσεις κερδισμένη βγήκε η γερμανική κυρίως βιομηχανία. Η ΔΕΗ υποχρεώθηκε να προβεί σε πολυδάπανες ενισχύσεις των δικτύων της, προκειμένου να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση φορτίου, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου οι εργολάβοι οικοδομών με υπερηφάνεια δήλωναν στους υποψήφιου αγοραστές ότι είχαν επιλέξει την ηλεκτρική μέθοδο θέρμανσης χωρίς όμως να εγκαθιστούν τους ακριβούς θερμοσυσσωρευτές, το κόστος αγοράς των οποίων δεν υπολόγιζε κατά το συμβόλαιο ο ευδαίμων αγοραστής που εξασφάλιζε στέγη.
Και συνεχίζαμε για δεκαετία να σπαταλούμε την ενέργεια θερμαινόμενοι με ηλεκτρική μέθοδο και να προκαλούμε οι μεν τους δε. Ενθυμούμαι κάποια παραμονή Χριστουγέννων, που τα δίκτυα διανομής «γονάτιζαν» από τα φορτία, δέχθηκα τηλεφώνημα αγανακτισμένου πολίτη για την όντως μεγάλη ταλαιπωρία που αντιμετώπιζε. Προσπάθησα να του εξηγήσω το πρόβλημα εκ της υπερφόρτωσης του δικτύου, αλλά μου αντείπε: «Να τα πεις αυτά στους συναδέλφους σου, που έρχονται στο καφενείο και μας προκαλούν λέγοντας: “Όσα καίτε όλοι σας καίω μόνος μου”»! H ΔΕΗ έλαβε αρκετά καθυστερημένα το μέτρο του περιορισμού των καταναλώσεων των σπατάλων υπαλλήλων της. Αργότερα πολλοί κάτοικοι σε περιοχές ψυχρού κλίματος ανακοίνωναν ότι πωλούν μεταχειρισμένους θερμοσυσσωρευτές, για να καταλήξουν να τους προσφέρουν στο τέλος δωρεάν. Ούτε όμως και έτσι εκδηλώθηκε ενδιαφέρον, γιατί ο μύθος της φθηνής ηλεκτρικής θέρμανσης είχε καταρρεύσει. Η ηλεκτρική θέρμανση έκαψε την ελληνική οικονομία ουκ ολίγον.
Κατά την περίοδο της πλαστής ευημερίας θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε εγκαταστάσεις τηλεθερμάνσεων με δυνατότητα χρήσης εναλλακτικών καυσίμων και όχι μόνο πετρελαίου. Δυστυχώς μόνο σε τρεις πόλεις, Κοζάνη, Πτολεμαΐδα και Αμύνταιο, κατέστη αυτό δυνατό μετά από πολλούς κόπους και προσπάθειες. Η Πολιτεία που είχε αναγγείλει την προμήθεια θερμοκαμερών για τον έλεγχο των μονώσεων των οικοδομών ήδη από τη δεκαετία του 1980 αδράνησε απαράδεκτα. Και η σπατάλη συνεχιζόταν. Αποκοιμισμένοι δεν βλέπαμε το άθλιο παιχνίδι εκτίναξης των τιμών. Και δεν ήταν λόγος η αύξηση της ζήτησης στις αναπτυσσόμενες χώρες. Απόδειξη το ότι τις μείωσαν, όταν διαπίστωσαν ότι έτρεφαν την εχθρική τους Ρωσία.
Όταν πλέον οι πόλεις μας είχαν καταστεί άθλιες λόγω της άναρχης δόμησης και η τιμή του πετρελαίου έγινε «καυτή» η κυβέρνηση προχώρησε σε μέτρα αντιλαϊκά και ανόητα. Έθεσε σε εφαρμογή νέο οικοδομικό κανονισμό υπερβολικά αυστηρό, ώστε να εφαρμοστεί σε χώρα, στην οποία τόσα έχουν γραφεί για τη λειτουργία των γραφείων πολεοδομίας. Η διαδικασία έκδοσης νέων αδειών κατέστη εξαιρετικά χρονοβόρος και δίνει τη χαριστική βολή στον κλάδο της οικοδομής, που παρά τα όσα μειονεκτήματα προαναφέραμε, έδινε ζωή σε πλείστους παραγωγικούς κλάδους. Στη συνέχεια εξίσωσε τις τιμές πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης με συνέπεια να πληγούν υπέρμετρα οι πολίτες του βορειοελλαδικού χώρου. Ήδη σε αρκετές πολυκατοικίες προέκυψαν διαφωνίες ως προς τη λειτουργία των εγκαταστάσεων κεντρικής θέρμανσης. Οι έμποροι βρήκαν ευκαιρία να θερμάνουν λίγο την κίνηση της αγοράς. Διαφημίζουν τους ατομικούς λέβητες πετρελαίου και πέρα από αυτούς τις αντλίες θερμότητας και τους ηλεκτρικούς λέβητες. Ναι επανερχόμαστε στην σπάταλη λύση της δεκαετίας του 1970. Οι τελευταίες οικονομίες των νοικοκυριών θα αναλωθούν για την αγορά του νέου ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού και στη συνέχεια θα αντιμετωπίσουν την αυξημένη δαπάνη εκ της λειτουργίας αυτών. Πάλι κερδισμένη βγαίνει η γερμανική βιομηχανία. Το κράτος παρακολουθεί απαθώς τις εξελίξεις ή μάλλον έχει αναλάβει ρόλο διαφημιστού της πράσινης ενέργειας προς χάριν της γερμανικής κυρίως βιομηχανίας και εκμαυλίζει τους πολίτες να εγκαταστήσουν στις σκεπές φωτοβολταϊκές συσκευές. Κάποιοι μάλιστα σπεύδουν να συνάψουν ακόμη και δάνειο για να προβούν στην αγορά τους!
Δεν είναι όμως λίγοι εκείνοι που αδυνατούν να επιλέξουν «καθαρή» λύση θέρμανσης και επανέρχονται στην παραδοσιακή ξυλόσομπα. Αλλά αυτή είναι ξυλοβόρος και ήδη η υλοτόμηση, νόμιμη και λαθραία, έλαβε διαστάσεις, οι οποίες αναμένεται να καταστούν δραματικές κατά τα προσεχή έτη. Τα δάση που αναπτύχθηκαν, επειδή μειώθηκε αισθητά το ζωικό κεφάλαιο του Νεοέλληνα που τρεφόταν με εισαγόμενα κρέατα, απειλούνται και πάλι, όπως και κατά τον καιρό της κατοχής! Αλλά μήπως δεν βιώνουμε νέα κατοχή διαφορετικής μορφής; Αυτοί δεν απαιτούν τη μείωση των υπαλλήλων του Κράτους; Τι τους χρειαζόμαστε λοιπόν τους δασοφύλακες;
Πόσα θα είχαμε κερδίσει, αν από τη δεκαετία του 1970 είχαμε ξεκινήσει την τηλεθέρμανση από τους σταθμούς της ΔΕΗ, που έπρεπε να κατασκευάζονται με πρόβλεψη για την πρόσθετη αυτή λειτουργία. Πόσα θα είχαμε κερδίσει, αν επιβάλαμε αυστηρούς κανονισμούς θερμομόνωσης στις οικοδομές και αναπτύσσαμε την εγχώρια βιομηχανία κατασκευής μεγάλων λεβήτων μικτής καύσεως, ώστε να θερμανθούν με την πάροδο των ετών οι μικρές πόλεις και οι κωμοπόλεις με συμπληρωματικά του πετρελαίου καύσιμα, όπως κατάλοιπα επεξεργασίας ξύλων και καρπών, αλλά και βιομάζα. Πόσο θα είχαμε ωφεληθεί από την υποχρεωτική εγκατάσταση ηλιακών θερμοσιφώνων;
Αλλά να που μετά από τη μακρά μυστικοπάθεια περί του αν υπάρχουν υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη χώρα μας, οι αρμόδιοι – αναρμόδιοι συζητούν επί τέλους σοβαρά το θέμα. Άραγε θα ωφεληθεί, έστω και στο ελάχιστο, ο ελληνικός λαός από την ανακάλυψή τους;
Βέβαια αρχίζουν να εμφανίζονται και κάποιοι που δεν τους αγγίζει το πρόβλημα που αναλύσαμε. Αυτοί κοιμούνται σε παγκάκια ή, στην καλύτερη περίπτωση, σε κάποιο μη θερμαινόμενο υπόστεγο.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»


Blog 'Το Βόιον'

Μακράν το καλύτερο κείμενο που έχω διαβάσει για το διαχρονικό πρόβλημα της ενέργειας στην Ελλάδα...

Ποιοι κυβερνώντες οι Έλληνες ή οι ξένοι; Αν και οι δεύτεροι, για να πάρουν τα λεφτά τους, μπορεί να πιέσουν προς 'πράσινες' κατευθύνσεις.

Τα στάδια παραγωγής των πέλλετ

10/12/2011 12:00

Τα πέλλετς ξύλου παράγονται από πρώτες ύλες-παραπροϊόντα της βιομηχανίας ξύλου (π.χ. από πριστήρια), από υπολείμματα υλοτομίας και από ειδικές αειφόρες δασικές καλλιέργειες μικρού περίτροπου χρόνου. Πέραν τούτων, υπάρχει η δυνατότητα παραγωγής αγροπέλλετς τα οποία προέρχονται από γεωργικά υπολείμματα (π.χ. άχυρο) ή από κλαδέματα καλλιεργειών. Τα αγροπέλλετς μειονεκτούν ως προς τα πέλλετς ξύλου κυρίως λόγω της σημαντικά υψηλότερης περιεκτικότητας τους σε τέφρα.

Υπάρχουν 7 διαφορετικά στάδια κατά την παραγωγική διαδικασία των πέλλετς βιομάζας:

1) Αποθήκευση πρώτων υλών

2) Καθαρισμός πρώτων υλών από προσμίξεις Προεπεξεργασία

3) Ξήρανση βιομάζας Βιομάζας

4) Άλεση-τεμαχισμός βιομάζας

5) Πελλετοποίηση

6) Ψύξη και Κοσκίνιση των πέλλετς Παραγωγή

7) Αποθήκευση των πέλλετς. Πέλλετς

1) Αποθήκευση των πρώτων υλών

Ένα καλό σύστημα αποθήκευσης των πρώτων υλών είναι απαραίτητο για την διατήρηση της βιομάζας μακριά από ακαθαρσίες και για την προστασία της από βροχή, η οποία μπορεί να αυξήσει την υγρασία της σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι ασύμφορη η ξήρανση της (και άρα η χρήση της στην παραγωγική διαδικασία). Η αυτοματοποιημένη τροφοδοσία της πρώτης ύλης από τον χώρο αποθήκευσης στον χώρο παραγωγής (π.χ. μέσω μεταφορικής ταινίας ή κοχλία) προτιμάται συχνά για την συρρίκνωση του εργατικού κόστους.

2) Καθαρισμός των πρώτων υλών από προσμίξεις

Το στάδιο αυτό είναι βασικό κυρίως στις περιπτώσεις όπου χρησιμοποιείται ανακυκλωμένη ή ακατέργαστη ξυλεία (π.χ. παλέτες) ως πρώτη ύλη. Έτσι πολλές μονάδες χρησιμοποιούν μηχανισμούς διαχωρισμού της ξυλείας από αδρανή υλικά, όπως πέτρες, ή μαγνητικούς διαχωριστήρες για τη δέσμευση μεταλλικών αντικειμένων, όπως καρφιά και πρόκες. Η παρουσία ακόμα και της παραμικρής ποσότητας τέτοιων προσμίξεων στο τελικό προϊόν είναι απαράδεκτη ενώ παράλληλα μπορούν να προκαλέσουν σοβαρότατες φθορές στον εξοπλισμό της παραγωγικής διαδικασίας, π.χ. στον σφυρόμυλο και την πρέσα.

3) Ξήρανση βιομάζας

Η πλειοψηφία των χρησιμοποιούμενων υλικών για την παραγωγή πέλλετς απαιτεί ξήρανση ώστε να παραχθεί ικανοποιητικής ποιότητας προϊόν. Μόνο ελάχιστα υλικά τα οποία συλλέγονται ξηρά, όπως το άχυρο, μπορούν να παρακάμψουν αυτό το στάδιο της παραγωγικής διαδικασίας. Η ξήρανση της βιομάζας σε ένα επίπεδο μεταξύ 10 και 15% είναι απαραίτητη. Οι ξηραντήρες βιομάζας που χρησιμοποιούνται είναι ως επί τω πλείστον τύπου περιστρεφόμενου τυμπάνου (drum dryers), αν και υπάρχουν και αρκετές αναφορές σε ξηραντήρες ζώνης (belt dryers). Το καύσιμο που χρησιμοποιείται για την ξήρανση της βιομάζας είναι είτε φυσικό αέριο είτε μέρος της ίδιας της βιομάζας, με τη δεύτερη επιλογή να προτιμάται για περιβαλλοντικούς, τεχνικούς και οικονομικούς λόγους. Σημειώνεται ότι το συγκεκριμένο στάδιο αποτελεί το πιο ενεργοβόρο της παραγωγικής διαδικασίας ενώ συνεισφέρει στο μέγιστο βαθμό στα λειτουργικά έξοδα της μονάδας. Κατά συνέπεια, η πλειοψηφία των ερευνητικών προσπαθειών και καινοτομιών στην παραγωγή των pellets εντοπίζεται στη διαδικασία επιτυχούς ξήρανσης της πρώτης ύλης.

4) Τεμαχισμός-Άλεση βιομάζας

Πριν την εισαγωγή της στην πρέσα πελλετοποίησης, είναι απαραίτητο η βιομάζα να έχει αποκτήσει την κατάλληλη ομοιογένεια και κοκκομετρία. Τα χαρακτηριστικά αυτά επιτυγχάνονται με τη χρήση διαφόρων ειδών μηχανημάτων τεμαχισμού και άλεσης της πρώτης ύλης, όπως είναι οι σφυρόμυλοι. Το μέγεθος της τεμαχισμένης βιομάζας που πρόκειται να εισαχθεί στην πρέσα δεν είναι τυχαίο: τα σωματίδια πρέπει να μην είναι αρκετά μεγάλα ώστε να μπορούν να εισέρχονται μέσα από τις τρύπες του καλουπιού της πρέσας. Από την άλλη, όμως, αν είναι πολύ λεπτόκοκκη η ύλη υπάρχει μικρότερη απόδοση μετατροπής της βιομάζας σε πέλλετς, καθώς είναι πιο δύσκολη η συσσωμάτωση των σωματιδίων .

Αφού έχουν αποκτηθεί οι απαραίτητες ιδιότητες από τη βιομάζα όσον αφορά στην καθαρότητά της, την υγρασία της και τις διαστάσεις της, γίνεται εισαγωγή της στον βασικό εξοπλισμό διαμόρφωσης και παραγωγής των πέλλετς: την πρέσα πέλλετ.

5) Πελλετοποίηση

Τα πέλλετς παράγονται από την συμπίεση της κοκκοποιημένης βιομάζας σε ειδική πρέσα μέσα από τις τρύπες ανοξείδωτου καλουπιού με το οποίο είναι εξοπλισμένη και το οποίο δίνει στα πέλλετς τη χαρακτηριστική κυλινδρική μορφή τους. Η δυναμικότητα κάθε πρέσας πέλλετς κυμαίνεται από μερικές δεκάδες κιλά έως μερικές δεκάδες τόνους ανά ώρα. Αντίστοιχα μεγάλη διακύμανση εμφανίζεται και στην απόδοση των διαφόρων τύπων πρέσας.

Η εφαρμογή υψηλών πιέσεων στην εισερχόμενη κοκκοποιημένη βιομάζα εξαναγκάζει το υλικό σε μια κίνηση μέσα από τις τρύπες του κυκλικού καλουπιού, με τη διάμετρο των συγκεκριμένων τρυπών να καθορίζουν, τελικά, και τη διάμετρο των παραγόμενων πέλλετς. Καθώς αυξάνεται η ασκούμενη πίεση, αυξάνονται οι τριβές μεταξύ των κόκκων της βιομάζας με άμεση συνέπεια την άνοδο της θερμοκρασίας της. Η αυξημένη θερμοκρασία μαλακώνει την λιγνίνη (μία εκ των τριών βασικών ομάδων ενώσεων της βιομάζας μαζί με την κυτταρίνη και τις ημικυτταρίνες) η οποία δρα σαν συγκολλητική ουσία μεταξύ των σωματιδίων της βιομάζας. Η ρύθμιση της κατάλληλης θερμοκρασίας για να γίνει αυτό επιτυγχάνεται μέσω του κατάλληλου σχεδιασμού του καλουπιού, το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί το απαιτούμενο επίπεδο αντίστασης στη ροή των σωματιδίων βιομάζας ώστε να αναπτυχθούν οι επιθυμητές πιέσεις- άρα και θερμοκρασίες. Σε περίπτωση που οι τρύπες του καλουπιού είναι μεγαλύτερες από όσο πρέπει, το υλικό διαφεύγει εύκολα μέσα από αυτές και δεν αναπτύσσονται ικανές πιέσεις-θερμοκρασίες για την παραγωγή ενός συμπαγούς προϊόντος δίχως θρύμματα. Η ύπαρξη, βέβαια, πολύ μικρών οπών στα καλούπια συνεπάγεται την απότομη αύξηση της θερμοκρασίας, την μερική πυρόλυση (ατελή καύση) ορισμένων σωματιδίων και την παραγωγή υποβαθμισμένης ποιότητας τελικού προϊόντος.

Το στάδιο της πελλετοποίησης είναι η μόνη φάση της παραγωγικής διαδικασίας των πέλλετς στην οποία μπορεί να χρησιμοποιηθούν και πρόσθετες ενώσεις. Πιο συγκεκριμένα, για την ενίσχυση της συνεκτικότητας των πέλλετς προστίθεται κάποιες φορές κάποιο φυσικό συγκολλητικό, όπως το άμυλο. Η χρήση ή μη των φυσικών προσθέτων εξαρτάται βασικά από την ποιοτική σύσταση της πρώτης ύλης, δηλαδή από την αναλογία της λιγνίνης ως προς την κυτταρίνη, τις ημικυτταρίνες και την τέφρα του υλικού. Η μέγιστη επιτρεπόμενη ποσότητα προσθέτων στο τελικό προϊόν καθορίζεται βάσει των διεθνών προτύπων ποιότητας.

Με κατάλληλο σχεδιασμό του καλουπιού της πρέσας και προσεκτικό έλεγχο ολόκληρης της διεργασίας, τα πέλλετς εξέρχονται από την πρέσα με υγρασία λιγότερο από 10%, πυκνότητα μεγαλύτερη των 600 kg/m³ και θερμογόνο δύναμη που υπερβαίνει τις 4,7 kWh/kg.

6) Ψύξη και κοσκίνιση των πέλλετς

Τα πέλλετς που εξέρχονται από την πρέσα είναι πολύ μαλακά και ζεστά (70-90 °C) για να μπορούν να αποθηκευτούν και συσκευαστούν ως έχουν. Κατά συνέπεια αφήνονται να ψυχθούν στον αέρα μέσω ταινίας μεταφοράς, ώστε να σταθεροποιηθεί η λιγνίνη ως συγκολλητικό μέσο των ινών κυτταρίνης. Αφού ψυχθούν και αποκτήσουν την επιθυμητή σκληρότητα, τα πέλλετς διέρχονται από βιομηχανικά κόσκινα από όπου διαχωρίζονται από τις σκόνες και τα θρύμματα. Σημειώνεται ότι η παρουσία θρυμμάτων στο τελικό προϊόν, μπορεί να το θέσει εκτός προδιαγραφών και να δυσχεράνει την απορρόφησή του από την αγορά. Τα διαχωρισμένα θρύμματα ανακυκλώνονται ούτως ώστε να ελαχιστοποιείται η απώλεια της βιομάζας και να αυξάνεται η συνολική απόδοση της διεργασίας.

7) Αποθήκευση των πέλλετς.

Καθώς τα πέλλετς αποτελούν υψηλής ποιότητας καύσιμο, οι συνθήκες αποθήκευσής του είναι απαραίτητο να εξασφαλίζουν τη διατήρηση της ποιότητάς του. Η αποθήκευσή του σε τυποποιημένες σακούλες σταθερού βάρους από όπου προστατεύονται από τις ακαθαρσίες του περιβάλλοντος και από την υγρασία είναι συνήθης πρακτική, ιδίως όταν οι κύριοι καταναλωτές είναι μικροί οικιακοί χρήστες. Σε περίπτωση χύδην αποθήκευσης, είναι και πάλι σκόπιμο να τοποθετηθούν είτε σε container ή σε σιλό, ομοίως για να προστατευτούν από την υγρασίας και τις ακαθαρσίες.

Είναι λογικό το συμπέρασμα ότι όλα τα παραπάνω επιμέρους στάδια για την παραγωγή των πέλλετς πρέπει να καταναλώνουν σημαντική ηλεκτρική ενέργεια. Εντούτοις, η περιβαλλοντική διάσταση τους δεν μπορεί να καταρριφθεί: υπολογίζεται ότι οι ενεργειακές απαιτήσεις για την παραγωγή των πέλλετς αντιστοιχούν σε λιγότερο από το 22% του ενεργειακού τους περιεχομένου, αφήνοντας τα πέλλετς με θετικό ενεργειακό πρόσημο.

(BIOMASSENERGY)

Πυρηνόξυλο στα χωριά για φτηνή θέρμανση!


«Καταφύγιο» στη χρήση πυρηνόξυλου έχουν βρει τώρα πολλοί κάτοικοι της υπαίθρου θέλοντας να θερμάνουν πιο φθηνά τα σπίτια τους. Η τιμή του «μαύρου χρυσού» έχει εκτιναχθεί στα ύψη και το κόστος της θέρμανσης με καυστήρες πετρελαίου... υπολογίζεται σε περίπου 15 ευρώ την ημέρα για σπίτια 120 τμ., επίπεδα απαγορευτικά για τις τσέπες των περισσότερων αγροτών και των μισθωτών. Ακριβώς στη μισή τιμή κοστίζει η θέρμανση με καυστήρες που καίνε πυρηνόξυλο, σύμφωνα με όσους διαθέτουν τις σχετικές εγκαταστάσεις.

Αρκετοί είναι οι αγρότες οι οποίοι από τότε που έκτισαν τα σπίτια τους προέβλεψαν να εγκαταστήσουν καυστήρες πυρηνόξυλου. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι και εκείνοι που από πέρυσι άρχισαν να αντικαθιστούν τους καυστήρες πετρελαίου και να χρησιμοποιούν πια ως καύσιμο το υποπροϊόν της ελιάς που αποδεικνύεται…σπουδαίο ιδιαιτέρως την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Η αντικατάσταση του καυστήρα κοστίζει γύρω στα 2.000 ευρώ, όμως πολλοί το τολμούν, πληρώνοντας σε δόσεις, καθώς υπολογίζουν ότι θα κάνουν απόσβεση μέσα σε ένα χειμώνα.

Λόγω της αυξημένης ζήτησης το πυρηνόξυλο τελευταία έχει γίνει δυσεύρετο με αποτέλεσμα πολλοί να το χρησιμοποιούν νωπό, κάτι που βλάπτει τους καυστήρες.

Αρκετοί είναι και όσοι ρίχνουν ξύλα στους καυστήρες πυρηνόξυλου, σε περίπτωση που δεν μπορούν να το προμηθευτούν.

Επιστροφή στις ξυλόσομπες

Γενικά το ξύλο και στην Κρήτη ιδιαιτέρως της ελιάς, χρησιμοποιείται φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, ως καύσιμο για τη θέρμανση. Σε σπίτια τα χωριά που διαθέτουν κεντρική θέρμανση, «προβάλλουν» από τα παράθυρα τα γνωστά «μπουριά» πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί είναι εκείνοι που βρίσκουν «καταφύγιο» στις ξυλόσομπες. Παράλληλα, τα τζάκια, όπου αυτά υπάρχουν, ανάβουν συνεχώς για να ζεστάνουν, όσο το δυνατόν, τα σπίτια.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι διαρκώς μειώνεται ο πληθυσμός των παλιών δέντρων της Κρήτης, ακόμα και των αρχαίων ελαιόδεντρων, που γίνονται δυστυχώς, καύσιμα για να ζεσταθούν οι οικογένειες.

thermansinews