Κοινωνία - Οικονομία (Η Εκκλησία του Δήμου)

ddt έγραψε: Αν μισθωθουν το μονο που θα γινει ειναι να αυξησουν τα κερδη τους οι μεγαλοεμποροι και οι βιομηχανιες.

Αν μισθωθούν θα λαμβάνει το ενοίκιο το κράτος;
Θα το λαμβάνει.

Αν αυξήσουν τα κέρδη οι μεγαλέμποροι και οι βιομηχανίες δεν θα πληρώνουν μεγαλύτερο φόρο; Δεν θα κερδίσει πάλι το κράτος;
Θα κερδίσει.
(δεν πιστεύω ότι θα αυξήσουν κέρδη, πιστεύω πως θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός)

Δεν θα αυξηθεί ο όγκος των δασών λόγω του όρου που προείπα;
Θα αυξηθεί.

Ξέρεις τι μου δίνεις να καταλάβω; Πως είσαι ιδεολογικά οπαδός του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν πατώσει τον τόπο με τις τακτικές τους.
Αγαπητέ μου φίλε σε όλα τα προηγμένα κράτη του κόσμου, μα σε όλα, τον πλούτο τον δημιουργεί ο ιδιωτικός τομέας. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του μάταιου τούτου κόσμου που ζούμε.
Ο δημόσιος τομέας δεν παράγει χρήμα. Ποτέ δεν παρήγαγε. Διαχειρίζεται.
Και είτε τον διαχειρίζεται σωστά όπως συμβαίνει στην Γερμανία, στην Γαλλία, στην Σουηδία κλπ είτε τον κατασπαταλά όπως γίνεται στην Ελλάδα, με λανθασμένες τακτικές.
Αν ψάχνεις εσύ τώρα να ανακαλύψεις τον τροχό, σου έχω μια έκπληξη. Τον έχουν ανακαλύψει άλλοι.
Αν θέλεις τον αντιγράφεις και ξενιάζεις.
Αν δεν θέλεις, επιμένεις να τον ψάχνεις.

Ποιος λεει οτι δεν παραγει χρημα ο δημοσιος τομεας εσυ ??
Οσο για ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ πως πατωσαν τον τοπο αφου ποτε δεν
ηταν κυβερνηση αντιθετα ψαξε σε ποια κοματα ηταν αυτα τα λαμογια
που καταεκλεψαν την χωρα τοσα χρονια.

Απο δω το πηγαμε απο κει το πηγαμε παλι στα κομματικα φτασαμε!
Αυτα μονο στην Ελλαδα γινονται!

ε ναι γιατι μονο στην ελλαδα εχουμε κοματα δυναμικα κι ανεξαρτητα ,,,αλλου εχουν μονο διαπλεκομενα αποκοματα

LEONAS έγραψε: Ποιος λεει οτι δεν παραγει χρημα ο δημοσιος τομεας εσυ ??
Οσο για ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ πως πατωσαν τον τοπο αφου ποτε δεν
ηταν κυβερνηση αντιθετα ψαξε σε ποια κοματα ηταν αυτα τα λαμογια
που καταεκλεψαν την χωρα τοσα χρονια.

Το λέει η διεθνής οικονομική βιβλιογραφία και η πραγματικότητα.
Σε κάθε μεγάλο εργοστάσιο που έκλεινε, σε κάθε μεγάλη επιχείρηση, είχαν βάλει την ουρίτσα τους τα παραπάνω κόμματα. Τώρα δουλευόμαστε ή έχεις πραγματικά άγνοια;
Με την τελευταία σου παράγραφο συμφωνώ. Γι' αυτό είπα πως το δημόσιο είτε διαχειρίζεται σωστά είτε κατασπαταλά.
Τα 2 κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 35 - 40 χρόνια, έφαγαν και κατασπατάλησαν του καλού καιρού.
Το κεφάλαιο, το ιδιωτικό κεφάλαιο δεν γνωρίζει σύνορα. Ή το αφήνεις να παράξει διευκολύνοντας το (όχι με λαμογιές) και παίρνεις το μερίδιο σου δια της λογικής φορολογίας ή το στραγκαλίζεις και πάει σε άλλους τόπους ευάερους και ευήλιους και σε αφήνει εσένα κράτος με 2.500.000 ανέργους να ψάχνεις να βρεις τρόπους να απομυζήσεις από αυτούς, φόρους που αδυνατούν να σου καταβάλουν.

Tο σύνδρομο της «Πιρέλι»
ΤΟ ΒΗΜΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 17/12/2011 07:22



Αθήνα

Στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία αντιμετώπισε πρόβλημα μειωμένων πωλήσεων εξαιτίας της πίεσης του ανταγωνισμού από την Ασία. Ήταν η εποχή που οι γιαπωνέζικες και κορεάτικες αυτοκινητοβιομηχανίες είχαν εγκατασταθεί στην Γηραιά Ήπειρο και προσαρμόσει τα φθηνότερα μοντέλα τους στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές, κερδίζοντας το πλήθος των καταναλωτών. Τότε λοιπόν , όταν όλοι στην υπόλοιπη Ευρώπη ζούσαν σε περιβάλλον απόλυτου ευδαιμονισμού, τα γερμανικά συνδικάτα συμφώνησαν μειώσεις μισθών αποδεχόμενα εβδομάδα τεσσάρων ημερών για ορισμένο χρόνο, με σκοπό να δώσουν ευκαιρία και εργαλεία στις αυτοκινητοβιομηχανίες να μειώσουν το κόστος παραγωγής και να εκσυγχρονισθούν ώστε να ανταγωνισθούν τους Ασιάτες.

Εδώ σε εμάς, στον καιρό της μεγάλης κρίσης τα κατακερματισμένα και απολύτως κομματικοποιημένα συνδικάτα επιμένουν σε αγώνες άγονους και δεν συζητούν τίποτε άλλο πέρα από μαξιμαλιστικές χωρίς μέτρο και αίσθηση των συνθηκών διεκδικήσεις. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Χαλυβουργίας Μάνεση, η οποία αποδεδειγμένα επλήγη από την κατάρρευση του κατασκευαστικού κλάδου και το εκεί συνδικάτο δεν θέλει να ακούσει καν την ιδέα της μείωσης του χρόνου εργασίας προκείμενου να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας. Προτιμά να κλείσει μια επιχείρηση που απασχολεί 400 εργαζόμενους παρά να μπει στον κόπο να συζητήσει προσωρινές ρυθμίσεις που θα διευκολύνουν τη Χαλυβουργία σε τούτες τις δύσκολες συνθήκες. Δυστυχώς το σύνδρομο της «Πιρέλι» επανέρχεται και ο ελληνικός συνδικαλισμός δεν λέει να μάθει από τις πικρές εμπειρίες αποβιομηχάνισης του παρελθόντος.