Συζήτηση επί του άρθρου: "Πότε θ' αρχίσει η οικονομική ανάκαμψη;"

Stavrax έγραψε: Και από το κοίτα, κοίτα στο παρελθόν, βαδίζουμε στο μέλλον κοιτάζοντας πίσω....
Και όχι απαραίτητα στο ένδοξο. Στο δικό μας παρελθόν και στις δικές μας λάθος επιλογές. Συνεχώς στο μυαλό μας είναι η άπλα που ζουσαμε και δυστυχώς για όσο καιρό συνεχίζεται η αντιμετώπιση των προβλημάτων με αυτόν τον τρόπο η λύση θα καθυστερεί. Όταν διώξουμε από το μυαλό μας την "χαζή" ελπίδα, της αλλαγής του παρελθόντος και απλά δεχτούμε την πραγματικότητα τότε θα αρχίσει να φαίνεται και το φως.
Η χώρα μας επιβίωσε και από πολύ πιο δύσκολες μπόρες και έβγαλε και τους "φωτεινούς" που ανέφερε πιο πριν ο Στέργιος. Και πάλι θα επιβιώσει. Και πάλι θα βγάλει νέες προσωπικότητες που θα φωτίσουν όλο το κόσμο. Είμαστε πολύ ανήσυχα πνεύματα για να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια για μεγάλο διάστημα.
Αλήθεια,ποιος από εσάς πιστεύει ότι σε αντίστοιχο "ενεργειακό" φόρουμ (ευρωπαϊκό, αμερικανικό ή όπου αλλού θέλετε) γίνονται τέτοιες συζητήσεις?

αυτό που αναφέρεις δε το γνωρίζω, όμως σκοπός είναι να είμαστε "ενεργητικοί" γενικά, γι αυτό και ψάχνουμε πέρα από τη "θεωρητικά" 'ορια...

Κατ' αρχήν, πιστεύω ότι συμφωνούμε όλοι πως σ' αυτή την κατάσταση είναι τουλάχιστον το 90% των Ελλήνων. Κι όταν δεν έχεις - λόγω προβλημάτων - καθαρό μυαλό, δύσκολα (ίσως και τυχαία) παίρνεις σωστές αποφάσεις.
Οσο για το αν μας εμπνέει το παρελθόν, η απάντηση είναι δυστυχώς αρνητική. Για τη συντριπτική πλειοψηφία αναφέρομαι, γιατί ίσως κάποιοι από εσάς - μεμονωμένα - αποτελείτε εξαιρέσεις.
Δεν εμπνέει το ένδοξο παρελθόν, όμως το χειρότερο είναι ότι δεν παραδειγματίζει ούτε το παρελθόν που ήταν βουτηγμένο στις παραλείψεις και τα σφάλματα. Προφανώς και κάτι κάναμε λάθος, για να φθάσουμε εδώ που φθάσαμε. Το να νίπτει ο καθένας μας τα χέρια του, δε βοηθάει.
Φύσει αισιόδοξος, αδυνατώ να φανταστώ πώς θα επιστρέψουμε - όχι στα παλιά, γιατί κανείς δεν επιθυμεί τις στρεβλώσεις ενός συστήματος που μας οδήγησε στο ναδίρ- σε έναν τρόπο ζωής που αν μη τι άλλο, θα περιλαμβάνει τη χαμένη αξιοπρέπειά μας.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από το πολιτικό σύστημα. Ούτε μπορούμε να απαντήσουμε με βεβαιότητα πως θα βγει το κάρο από τη λάσπη.
Η μόνη επιλογή που έχουμε, είναι να αγωνιστεί ο καθένας ξεχωριστά για την οικογένειά του. Εχοντας απέναντι του ακόμη και το κράτος με τις αγκυλώσεις και την γραφειοκρατία του, αλλά με πίστη, αισιοδοξία και σίγουρα διαφορετικό τρόπο ζωής.
Ισως έτσι, μετά από κάποια χρόνια, αρχίσει να δημιουργείται ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας.
Χρειάζεται και σωστή παιδεία, που θα ξεκινάει μέσα από το σπίτι...
Δεν μπορούν να λυθούν όλα τα προβλήματα ως δια μαγείας. Με το κάθε (μικρό) βήμα που θα κάνει ο καθένας για τους δικούς του, με σεβασμό στους υπόλοιπους, με ανθρωπιά και αξιοπρέπεια.
Αλλάζοντας ο καθένας, (ελπίζω ότι) κάποτε θα αλλάξει και το σύνολο...

ΕΥΘΥΜΙΟΥΓΙΑΝΝΗΣ έγραψε: ας προσπαθήσουμε να το δούμε λίγο διαφορετικά... πότε θα μπορέσουμε να ξαναγελάσουμε λιγάκι με τη καρδιά μας?.. πότε θα ξυπνήσουμε με κέφι για να ζήσουμε τη καθημερινότητα μας??.. είμαστε σίγουροι πως πρέπει να χουμε πολλά στη τσέπη μας γι αυτό?? είμαστε σίγουροι στη συνείδηση μας πως ήμασταν τόσο καλά πριν???(καλύτερα σίγουρα.. αλλά πραγματικά τόσο καλά όσο πιστεύαμε??)

Το γέλιο και η ελπίδα, Γιάννη, δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων.
Η εθνική κατάθλιψη που βιώνουμε οφείλεται στην αίσθηση του βιασμού που έχουμε όλοι μας από τους βιαστές εντός κι εκτός Ελλάδας.
Η οργή που νιώθουμε οφείλεται στην απουσία δικαιοσύνης! Οι πρόγονοί μας το έλεγαν πολύ σωστά: η ύβρις έφερνε την τιμωρία κι αυτή έφερνε την κάθαρση. Όσο δεν υπάρχει τιμωρία για το εθνικό έγκλημα που συντελέστηκε και συντελείται, κάθαρση δεν θα υπάρξει κι άρα ούτε ελπίδα. Και διαφωνώ απολύτως με την ισοπεδωτική αντίληψη του 'φταίμε όλοι' μας. Φταίνε κάποιοι, φταίνε έστω πολλοί, ΟΧΙ ΟΛΟΙ. Πολύς μα πάρα πολύς κόσμος δεν πήρε μέρος στο πάρτι της τελευταίας δεκαπενταετίας και είναι αυτός που σήμερα υποφέρει περισσότερο. Όσοι κάνανε τις καβάντζες τους τόσα χρόνια έχουν ακόμα και την αντοχή και την υπομονή να αποδέχονται αυτόν το βιασμό.
Τελειώνοντας, λοιπόν, πάρα πολύς κόσμος ούτε τότε ήταν καλά, ούτε σήμερα!
Σήμερα απλά τον οδηγούν στην ατομική και οικογενειακή καταστροφή!
Οπότε, όσο νιώθουμε όλοι μας την αδικία να μας εξουσιάζει, δεν πρόκειται να δούμε το φως της ελπίδας.
Το σαράκι της αδικίας είναι άτιμο κι αποσαθρώνει τα πάντα. Αντί να πηγαίνουμε προς το καλύτερο, θα βαδίζουμε ολοένα προς την ατομική και εθνική καταστροφή. Ο ένας θα κατασπαράζει τον άλλον!
Κατά τη γνώμη μου είμαστε ακόμα στην αρχή του γκρεμού, στην πρώτη αρχή κιόλας.
Τα χειρότερα έρχονται...
Ιστορικά σκεπτόμενος δεν είμαι απαισιόδοξος, είμαι απλά ρεαλιστής.

alex_nous έγραψε: Να προσθέσω κι εγώ κάτι... ως έθνος εκτός από ανθρώπους ινδάλματα δυστυχώς έχουμε να παρουσιάσουμε και ουκ ολίγους προδότες. Η μόνιμη πληγή...

Στην Ελλάδα έχουμε ένα θεμελιώδες πρόβλημα: την ιστορία μας τη διδασκόμαστε και το κυριότερο την αντίλαμβανόμαστε επιλεκτικά.
Εκστασιασμένοι από τους μεγάλους άνδρες που γέννησε αυτός ο τόπος, αγνοούμε επιδεικτικά τις πάμπολλες αρνητικές στιγμές μας. Αυτές θα έπρεπε να γνωρίζουμε πρώτα και μετά τα επιτεύγματα. Η γνώση αυτών σε κάνει πιο υποψιασμένο για το μέλλον.

συμφωνώ στα περισσότερα που λες Πέτρο, αλλά κι αν ακόμα έτσι είναι κι είμαστε στην αρχή του γκρεμού, πάντα καλό είναι να ψάχνουμε ένα τρόπο να κρατηθούμε εκεί... κι αν το καταφέρουμε να ψάξουμε να σταθούμε όρθιοι από κει και πέρα, μαθαίνοντας από τα λάθη, να δούμε στο ίσιο...
Πιστεύω πως συμφωνούμε στο ότι μέχρι να πέσουμε... θα κάνουμε τα πάντα για να ζήσουμε... και μακάρι να καταλάβουμε πως αυτοί που ήδη κρέμονται στο γκρεμό έχουν ελπίδα αν τους απλώσουν χέρι αυτοί που είναι στο χείλος... κι αυτοί αν σταματήσουν να τους σπρώχνουν αυτοί που ακολουθούν...
δηλα΄δη αν όλοι μαζί σταματήσουμε τη κατρακύλα. Αυτή τη στιγμή νομίζω αυτό προέχει.. αλλά πολύς κόσμος δείχνει να ψάχνει ποιός σπρώχνει... (πάντα γενικά μιλάω, για τους πολλούς που καθορίζουν τη τύχη και των λίγων..)