Συζήτηση επί του άρθρου: "Πότε θ' αρχίσει η οικονομική ανάκαμψη;"

Δυσκολο να αλλάξει η κατάσταση στην Ελλάδα και κατα την προσωπική μου γνώμη αν συνεχίσουμε με τις ίδιες πολιτικές θα έχουμε τουλάχιστον για άλλα 10 χρόνια συνεχιζόμενη ύφεση.
Δυστυχώς η ελλάδα βρίσκετε στον μέσο μια οικονομικής τραγωδίας που εξελίσετε ακόμα στην Ευρώπη.
Υπάρχουν κάποια βασικά πράγματα που η Ελλάδα θα πρέπει να τα αντιμετωπίσει για να μπορέσει να ορθοποδήσει αλλά με αυτή την νοοτροπία από τους κυβερνόντες δεν βλέπω ποτέ να γίνονται.
Η Ελλάδα τι χρειαζόταν αυτή την στιγμή? Μια πολιτκή ηγεσία που θα έδινε ένα όραμα ανάπτυξης και να εμπνεύσει έναν δρόμο ώστε να μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση.
Αντίθετα τι έχουμε. Μια μπουρδολογία ότι και καλά θα έρθουν ξένοι επενδυτές και θα μας σώσου, ότι θα τα ξεπουλήσουμε όλα και πάλι θα μας σώσουν και τέτοιες ανοησίες που αν τις εφαρμόσεις δεν βγαίνεις από την κρίση ούτε στα 300 χρόνια.
Γενικά να γνωρίζετε ότι ο Νεοφιλελευθερισμός δλδ η οικονομική πολιτκή που κυριαρχεί αυτή την στιγμή στην Ευρώπη είναι σαν τον κουμουνισμό. Οπου και να εφαρμόστηκε απλά απέτυχε και δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχει γιατί είναι τελείως λάθος σαν σύστημα.
Η ανάπτυξη δεν θα έρθει από έξω αλλά μόνο αν καθοδηγήσουν τον κόσμο στην παραγωγή με κίνητρα και φοροελαφρύνσεις σε νέες επειχηρήσεις.
Η ανάπτυξη δεν θα έρθει με λιτότητα αλλά με αναδιανομή του πλούτου στις μεσαία κοινωνική τάξη ώστε να ξαναξεκινήσει η κατανάλωση και να πάρει μπροστά η οικονομία.
Τέλος η ανάπτυξη δεν θα έρθει ξεπουλόντας τα πάντα αλλά αφήνοντας σαν κράτος τις βασικές σου υποδομές και ανοίγοντας την αγορά και τα επαγγέλματα.

Αν και την γνώμη μου την έγραψα νωρίτερα επανέρχομαι για να γράψω δύο τρία πράγματα παραπάνω.
βλέπω θέμα στο φόρουμ που λέει για ελληνικά εργοστάσια παραγωγής πέλλετ. 15 το σύνολο. μέχρι τώρα.
βλέπω απάντηση εδώ σε αυτό το νήμα που να μιλάει για παραγωγή
βλέπω άλλη απάντηση για έλλειψη στήριξης της πολιτείας σε βασικά μας αγροτικά προϊόντα.

Και από την άλλη σκέφτομαι τις έννοιες οικονομία κλίμακας, διεθνής ανταγωνισμός, κεντρικός σχεδιασμός.
Όσο λοιπόν δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός που να λέει ότι η ελλάδα για να παράγει διεθνώς ανταγωνιστίκό πέλλετ δεν πρέπει να έχει πάνω από 3 εργοστάσια ώστε αυτά και σύγχρονα να είναι και ποιοτικό προϊόν να βγάζουν και ανταγωνιστικές τιμές να έχουν.
(και εάν υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον από 14 επιχειρηματίες δουλειά της πολιτείας είναι να τους αποτρέψει/απαγορέυσει να κάνουν 14 εργοστάσια αλλά να τους βοηθήσει ώστε ερχόμενοι σε επαφή μεταξύ τους να κάνουν 3)
Οσο οι αγροτικές ενώσεις ανά την χώρα αντί να είναι οι μοχλοί της οικονομικής ευρωστίας των παραγωγών είναι τα κέντρα της μικρο και μεγαλοπολιτικής διαφθοράς
(και δουλειά της πολιτείας είναι όχι να τους επιδοτήσει/βοηθήσει με καμπάνιες αλλά να τους οργανώσει σε σωστές βάσεις αφού πρώτα η δικαιοσύνη καθαρίσει τα λαμόγια)
Όσο κάθε ένας που έχει 10 τετραγωνικά δωμάτιο μπορεί να βάζει ταμπέλα room to rent και αυτό να περιμένουμε πως θα έχει οικονομικα θετικό αποτέλεσμα (όταν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο ευρωπαικής μεσογειακής πόλης που έκλεισε 60.000 δωμάτια με σκοπό την προσέλκυση υψηλοτερου επιπέδου τουρισμού)
(και δουλειά της πολιτείας είναι να επιβλέψει τους κάθε λογής εργολάβους δημοσίων έργων που η ίδια διάλεξε για να βελτιώσει τις υποδομές)

Γενικώς όσο δεν κατανοούμε ότι όσο κοινούμαστε με την λογική του μικρομάγαζου ποτέ δε θα καταφέρουμε να ανταγωνιστούμε το σουπερμάρκετ. Και αν δε μπορούμε να το κατανοήσουμε εμείς σαν άτομα ο καθένας, έ τότε πρέπει να μας επιβληθεί. Να δεχτούμε να είματε υπάλληλοι και όχι αφεντικά. Μπορούμε? γιατί τώρα αν σε ένα καφενείο ή μία πλατεία φωνάξεις "πρόεδρε" τότε από τους 100 οι 50 θα γυρίσουν. Και αν φωνάξεις "αφεντικό" τότε άλλα 40 κεφάλια θα γυρίσουν.

Κλείνω με το εξής παράδοξο.
Κίνα, η μεγαλύτερη αγορά του κόσμου.
Και εμείς έχουμε καταφέρει να έχουμε εμπορικό έλλειμα 2,7 δις ευρώ (στοιχεία του 2010)
και γράφει η έκθεση του εμπορικού ακολούθου
"1. Το μέγεθος της κινεζικής αγοράς είναι τέτοιο, που μικροί, μεμονωμένοι
εξαγωγείς ίσως δεν έχουν την καλύτερη δυνατή προοπτική, εκτός αν το προϊόν
τους απευθύνεται σε ένα μικρό εξειδικευμένο τμήμα της αγοράς. Για προϊόντα
ευρείας κατανάλωσης, καλύτερα αποτελέσματα θα μπορούσε πιθανά να φέρει
κάποια συλλογική προσπάθεια, που θα δημιουργούσε το κρίσιμο μέγεθος στους
συμμετέχοντες εξαγωγείς ώστε να μπορέσουν να επιτύχουν μεγαλύτερη κάλυψη,
καλύτερες τιμές και περιορισμό του κόστους."

και ο πρωθυπουργός μας πάει στο Κατάρ. Και εμείς δεν τον στέλνουμε στο Σιχτίρ
(δανεική φράση)

έ όσο "τελικά ο έλληνας δεν αλλάζει με τπτα" (άλλο θέμα εδώ στο φόρουμ) ανάκαμψη γιοκ, μόνο κουβέντες θα γίνονται.

Καταλήγουμε όλοι στο συμπέρασμα πως λύση υπάρχει. Μόνο που βρίσκεται σε λάθος χέρια. Η ανάπτυξη, τα κίνητρα, οι φοροελαφρύνσεις και το σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον, δυστυχώς, περνάνε μέσα από τη Βουλή.
Υπάρχει κάποιος που τρέφει αυταπάτες πως αυτοί οι πολιτικοί που κυβερνούν, είναι ικανοί να οδηγήσουν την Ελλάδα στην ανάκαμψη; Ή μπορούν εκείνοι που είναι εκτός διακυβέρνησης να φέρουν τα πάνω-κάτω; Ποιο είναι το πρόγραμμα που έχουν παρουσιάσει; Μήπως έως τώρα αρέσκονται στην έντονη κριτική αυτών που μας οδήγησαν εδώ;
Η κριτική είναι σωστή και απολύτως δικαιολογημένη για όσους κυβέρνησαν τα τελευταία 30-35 χρόνια. Ομως δεν αρκεί. Υπάρχει πλάνο για την επόμενη μέρα; Οχι. Υπάρχει κάποιος που μπορούμε να εμπιστευτούμε για να βγάλει το κάρο από τη λάσπη; Δυστυχώς, η απάντηση είναι και πάλι αρνητική.
Είναι ουτοπία να θεωρούμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση με εθνική ομοψυχία. Οσο η κρίση έχει αγγίξει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό κάθε κλάδο, οι αντοχές του καθενός διαφέρουν. Ούτε η "επανάσταση" για να αλλάξουν μυαλά οι πολιτικοί κάθε αποχρώσεως μπορεί να γίνει από ένα πληκτρολόγιο, ενόσω καθόμαστε αναπαυτικά σε έναν καναπέ...

Ακόμα και από τη θέση του καναπέ, μπορούμε να επιλέξουμε την ψήφο (αν αυτό είναι το πρόβλημα, καθώς αυτοί που είναι στη βουλή, από εμάς βγαίνουν. Για κάποιους μπορέι να είναι το μοναδικό που μπορούν να κάνουν, όμως είναι κάτι.
Αν όμως το 50-60% του κόσμου ψηφίσει "καποιους", τη στιγμή που δε πιστεύει σ αυτούς (όπως δηλώνει) τότε το πρόβλημα δεν είναι οι ίδιοι οι ανίκανοι πολιτικοί.
Μέχρι αυτό το απλό όμως, μπορούμε όσοι έχου διάθεση, να ζητάνε αποδείξεις, να μη πλη΄ρωνουν φακελάκια, να διεκδικούν τα αυτονόητα. Μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά μας, να λέμε απόψεις και συμπεράσματα, να προσπαθούμε να τα βάλουμε σε καλύτερους και ρεαλιστικούς στόχους κι επιλογές.
Μπορούμε να διεκδικήσουμε στο δρόμο μαζί με πολλούς άλλους, απλά συμπολίτες, κι όχι λίγους συναδέλφους απ τη δουλειά. Μπορούμε να κλέισουμε τη τηλεόραση, να μειωθούν δραματικά τα μετρούμενα ποσοστά των σκουπιδιών. Μπορούμε (όσοι ακόμα εργαζόμαστε) να δουλεύουμε πιό υπέυθυνα, με γνώμονα πως το καλό της δουλειάς, όποια κι αν είναι, είναι και δικό μας. Μπορούμε να λειτουργήσουμε με απλές δράσεις, εύκολες, κάνοντας καθε φορά και κάτι καλύτερο, πολλά μικρά γίνονται πιό εύκολα από ένα μεγάλο.
Μπορούμε.. μπορούμε... σίγουρα κάποια μπορούμε. Ας είναι μικρά, ας φαίνονται ανούσια.. πολλά μικρά από πολλούς, είναι ουσιαστίκή αλλαγή.

πιστευει κανεις οτι στα 40 του η στα 50 του μπορει να αλλαξει ...εντελως ουτοπικο μου ακουγεται ...αν υποτεθει οτι αυριο ως δια μαγειας αλλαξει κατι ...ειμαι σιγουρος οτι ολοι μας θα γυρισουμε 5 χρονια πισω σ ενα μηνα . στις παλιες καλες μας συνηθειες
το ευτηχημα θα ηταν να δωσουμε προβαδισμα στην νεα γενια μονο ετσι θα ειχαμε καποιες ελπιδες ....παραχωρωντας τα κεκτημενα μας .

κι οσο αφορα την επιχειρηματικοτηα ,,,μα κι αυτη θεμα νοοτροπιας ειναι ...οι μεγαλυτεροι θα θυμουνται σιγουρα αρκετα εργοστασια ... και γιατι δεν υπαρχουν πια ??? μα σταματησαν τα δανεικα κι αγυριστα