Κοινωνία - Οικονομία (Η Εκκλησία του Δήμου)

Φίλε Τάκη, μπορέι και να χεις δίκιο, να μαι περίεργος.
Όμως περίεργος δεν ήμουν, δεν τους απασχόλησα ... και δε μ απασχόλησαν μιά ζωή.
Όμως αγανάκτησα, ξέρω πως θα ζήσω με λίγα από δω και πέρα, τα χρόνια μου περάσαν, τα επαναξεκινήματα στη ζωή φαντάζουν τουλάχιστον πολύ δύσκολα (όχι ότι δε μπορούν αν βρεθούμε στο τίποτα, ακόμα μετά από 32 χρόνια δουλειάς και κάποιου σχετικού προγράμματος ζωής.)
Ξέρω πως αν φτάσουμε στο μηδέν η δικιά μου τουλαχιστον γενιά είναι χαμένη, απλά θα επιβιώσει όπως να ναι.
Τα πάντα όμως δείχνουν πως με κάποιες ενεσεις θα φτάσουμε. Κι αν σωθούν αυτά τα ελάχιστα που θέλουν να σώσουν.. σίγουρα ο κόσμος δε τους νοιάζει καθόλου. Το δέιχνουν με κάθε δυνατό τρόπο, ΔΕ ΜΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ.
Προκαλώ όποιον θέλει να μου εξηγήσει ΕΝΑ... ΕΝΑ...τρόπο, ΜΙΑ πράξη τους που να δείχνει πως υπολογίζουν μία και μόνη ανθρώπινη ζωή.
Υπάρχουν χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες σε απόλυτη εξαθλίωση, σε τραγικές συνθήκες διαβίωσης..
Τι έκαναν εκτός από τις συσκέψεις τους για έναν και μόνο απ αυτούς???
Δεν είναι πατρίδα καθε ένας απ αυτούς??
Τι είναι πατρίδα που με τόση ευκολία πιπιλίζουν καθημερινά???
Ποιό είναι το κράτος των Ελλήνων του 21 του 40, των τριακοσίων της αρχαιότητας..
Ένα όνομα ήταν???
ΌΧΙ... ήταν οι άνθρωποι, οι Έλληνες που έκαναν το όνομα..
Μας οφείλεται τουλάχιστον να γνωρίζουμε... και ν αποφασίσουμε τελικά αν θέλουμε τη πατρίδα που μας προτείνουν.. ή κάποια άλλη, δε ξέρω ποιά.. αλλά κι αυτή, τη τωρινή.. δε τη γνωρίζω, δε τη χρειάζομαι

Εχει καιρο τωρα εναν με εναμιση χρονο που πηγα στην βουλγαρια για να δω λεβητα και καποια αλλα παγματα που ηθελα να ψαξω για τιμες.Το τι φτωχεια ειδα εκει δεν λεγετε καποιοι κυκλοφορουν με αυτοκινητα ανω των 30.000 ευρω και αλλοι πεινανε.
Σταματησα με το αυτοκινητο σε ενα πεζοδρομιο και ειδα απο τον καθρεφτη κοσμος να ερχετε απο πισω οταν προσεξα καλα ειδα ενα καρο και απο πισω ηταν ο κοσμος ηταν κηδεια,λοιπον επαθα πλακα τοτε και ειπα τι φτωχεια ειναι αυτη μεσα στην πολη να κυκλοφορουν καρα αλογα τρελαθηκα ηταν η πρωτη φορα που πηγαινα.
Περασα απο μια φτωχογειτονια και ενω ειχε ηλιο και εκανε πολυ κρυο ολο καθοντουσαν στον ηλιο και αναβαν φωτιες για να ζεσταθουν εξω περιεργο μου φανηκε
Αυτα και αλλα πολλα ειδα και σκεφτομε το μελλον μας γιατι και ολοι αυτοι ανθρωποι ειναι δεν θελουν μια καλυτερη ζωη;Αυτα σκεφτομε και λεω εκει θα φτασουμε

Σε απόγνωση


Δυστυχώς εδώ που μας έφτασαν σε 30 χρόνια ασυδοσίας οι επίορκοι, οι αδιάβαστοι, οι ανεπάγγελτοι, οι φιλάρεσκοι, οι παρακρατικοί και τα λαμόγια, σχεδόν στο σύνολό της η κοινωνία βρίσκεται σε απόγνωση.

Στα 30 αυτά χρόνια αναδείχτηκε μια κάστα λαμογιάς, απάτης και εκβιασμού, που κατέλυσε κάθε έννοια δικαιοσύνης, αξιοκρατίας, ασφάλειας, όπου ο Ελληνικός Λαός κατέληξε να απομυζάται για τον πλουτισμό των πολιτικών, των ρετιρέ και των απατεώνων. Το παρακράτος διέλυσε κάθε έννοια υγιούς κρατικού μηχανισμού, και οι αργομισθίες, οι λαθροσυντάξεις, η υπερτιμολόγηση και οι επιδοτήσεις μαϊμού έγιναν κατεστημένο.

Τα υποβρύχια, οι «αγορές του αιώνα», τα μεγάλα έργα που υπερκοστολογήθηκαν σε τέτοιο βαθμό που να γονατίσουν ολόκληρη οικονομία, οι εκατομμύρια μισθοδοσίες στα «κολητάρια» και τους κομματικούς στρατούς εκτόξευσαν τα ελλείμματα και συσσώρευσαν χρέη 30.000 ευρώ για κάθε Έλληνα, Ελληνίδα, παιδί ή γέρο, άνεργο ή εργάτη.

Στην μητέρα όλων των Κρίσεων, μοναδική στην πενταετή διάρκεια της ύφεσης, αυτοί που κρατούν τα χαλινάρια της Χώρας συνεχίζουν την αμετανόητη σπατάλη των τελευταίων χρημάτων της μεσαίας τάξης που συνέλεξαν με το φορολογικό τσουνάμι των τελευταίων δύο ετών. Δυο χρόνια άπαντες στο πολιτικό σύστημα δεν κάνουν τίποτε πέρα από το να προσπαθούν να διατηρήσουν τα κακώς κεκτημένα τους, χωρίς να κάνουν ούτε μια διαρθρωτική αλλαγή από αυτές που επειγόντως χρειάζεται η Χώρα εδώ και δεκαετίες.

Η μεσαία τάξη ουσιαστικά δεν έχει φωνή στα σημερινά πολιτικά δρώμενα, και στην πορεία και το μέλλον αυτής της ευλογημένης χώρας, καθώς αυτή δεν εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο. Αντίθετα, τα ειδικά συμφέροντα, τα λαμόγια, οι συντεχνίες, οι κομματικοί στρατοί, τα συνδικάτα, και κάθε είδους συμφέροντα κρατικοδίαιτων και προσοδοθήρων έχουν αντιπροσώπευση.

Αποτέλεσμα είναι πως σχεδόν όλες οι δράσεις του πολιτικού κατεστημένου επιβαρύνουν τη μεσαία τάξη, με τέτοια γελοία επιχειρήματα, όπως το ότι «αν δεν την ξεζουμίσουν για να δώσουν τα λεφτά που της αφαιρούν στους κομματικούς στρατούς, στις αργομισθίες, στις σπατάλες και στις λαθροσυντάξεις, η ύφεση θα βαθύνει!». Σχεδόν έχει πεισθεί ο μέσος Έλληνας πως οι κρατικοί μηχανισμοί παράγουν πλούτο, και όχι πως αφαιρούν πλούτο από τις παραγωγικές τάξεις. Σχεδόν όμως, και προσωρινά. Ήδη άρχισε να πεινάει και αυτός και τα παιδιά του, όπως μαρτυρούν τα συσσίτια στις εκκλησίες και τους δήμους, και προσφάτως τα συσσίτια «μικρογεύματα» στα σχολεία. Έναντι πινακίου φακής επιχειρείται η συνέχιση της πλέον διεφθαρμένης πολιτικής γενιάς των διακοσίων ετών της Νέας Ελληνικής Δημοκρατίας.

Το διακύβευμα πλέον για την μεσαία τάξη είναι η επιβίωση. Σε μια αγορά ολοκληρωτικά στεγνή από ρευστότητα λόγω αδυναμίας των τραπεζών να δανειστούν στη διατραπεζική, και αύξησης των επισφαλειών ακριβώς λόγω μειωμένης ρευστότητας, η ιδιωτική πρωτοβουλία ψυχορραγεί σε απόγνωση. Οι επιχειρήσεις κλείνουν σε ρυθμό πολυβόλου πλέον, με την ανεργία αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα να έχει ξεπεράσει το εκατομμύριο επιταχύνοντας, ενώ οι αποταμιεύσεις γρήγορα τελειώνουν.

Ειδικά μάλιστα στο θέμα επιβίωσης της μέσης οικογένειας, η κατανάλωση στο πετρέλαιο για θέρμανση έχει μειωθεί κατά 70%, μισό εκατομμύριο πινακίδες αυτοκινήτων έχουν παραδοθεί, ενώ τα παιδιά που μπορούν να αντιληφθούν τι τους επιφυλάσσουμε αναρωτιούνται με απόγνωση ποιο μέλλον τα περιμένει.

Μόλις δε παύσει στις 31/12/2012 το μορατόριουμ στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας για οφειλές, οι άστεγοι θα ξεφύγουν από τους σημερινούς 30.000 και θα πολλαπλασιαστούν επί δέκα σχεδόν σε ένα βράδυ.

Από μας πόσοι ξέρουμε αν σε έξι μήνες θα έχουμε δουλειά;

Πόσοι ξέρουμε αν σε εννέα μήνες θα έχουμε σπίτι;

Πόσοι ξέρουμε αν φέτος θα πεινάσουν τα παιδιά μας;

Πόσοι θα διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας;

Ποιό είναι το αντάλλαγμα που προσφέρει το σάπιο πολιτικό κατεστημένο στους ταγούς του και τους υποστηρικτές του; Η πλήρης εξαθλίωση της μεσαίας τάξης;

Η συνεχιζόμενη και εντεινόμενη απόγνωση της μεσαίας τάξης είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει σε κατακλυσμικές εξελίξεις τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Η υπεροψία του μειοδοτικού πολιτικού κατεστημένου που αρνείται τις θεσμικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα έδιναν ανάσα στο Λαό, προκειμένου να προστατέψει τους κομματικούς πελάτες του και τις συντεχνίες που ρουφάνε τον πλούτο της κοινωνίας εδώ και δεκαετίες, έχει κοντά πόδια.

Πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της με βία, η μεσαία τάξη που αριθμεί ακόμη 7,5 εκατομμύρια κόσμου, για να παύσει η διαφθορά, η εκμετάλλευση, ο εκμαυλισμός και η εξαθλίωσή της;

Όλοι αυτοί που αποτελούν το λάφυρο του κάθε κομματικού απατεώνα στα τελευταία 30 χρόνια, αυτοί που σήμερα βρίσκονται σε απόγνωση, πρέπει να αναλογιστούμε όλοι, αν μπορούν να αντέξουν για πολύ στη σημερινή συγκυρία, κάνοντας ό,τι ακριβώς έκαναν ως τώρα.

Η εμπειρία και η λογική λέει πως όχι. Επειδή είναι θέμα επιβίωσης πλέον, φοβάμαι πολύ πως οι εξελίξεις θα μας προλάβουν, όμως χωρίς ανοχές για το καπέλωμα των εγκάθετων, ή την προβοκάτσια των κουκουλοφόρων.

Έχει σκεφτεί το πολιτικό προσωπικό αν μπορεί να αντιμετωπισθούν επτάμιση εκατομμύρια απεγνωσμένων νεόπτωχων που θα ζητούν δικαιοσύνη;

Η απόγνωση είναι επικίνδυνος σύμβουλος, καθώς αν πολιορκώντας κάποιον δεν του αφήνεις καμία διέξοδο επιβίωσης, το μόνο βέβαιο είναι πως θα παλέψει μέχρι τέλους. Και αυτό, φευ, θα μας πάει 64 χρόνια πίσω…


Του Άγη Βερούτη

Όταν ΟΛΟΙ καταλαβαίνουν το ΙΔΙΟ πράγμα.. σημαίνει πως αυτό θέλουν να κάνουν..
Φοβάμαι πως δεν έχουμε κι άλλη λύση.

Θέλει πολύ προσοχή αυή η περίοδος.. Ο κόσμος έχει διχασθεί, ανάλογα με τη κατάσταση του καθένα.
Υπάρχουν άνεργοι που στρεούνται και τα στοιχειώδη. Υπάρχουν κάποιοι που τα φέρνουν βόλτα με χίλιες θυσίες και κάποιοι που μπορούν και λιγάκι παραπάνω..
ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ για όλα αυτά. Δε φταίει αυτός που δεν έχασε τη δουλειά του... για αυτόν που την έχασε..
Μπορούμε να σφαχτούμε μεταξύ μας και να πάμε βίαια στο πάτο... σ ένα πάτο που μας δείχνουν ξεκάθαρα πως θέλουν να μας πάνε έτσι κι αλλιώς..
Ας σκεφτούμε.. πως ΟΛΟΙ ΜΑς ΜΑΖΙ.. είμαστε ένα.. το ίδιο... και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, με κοινό σκοπό πρέπει να βρούμε δουλειά κι επιβίωση, σ όσους δεν έχουν.
Θα ταν καλό να το χαμε σκεφτεί ΟΛΟΙ πριν καιρό... και πολύ καλύτερο αν το χαμε σκεφτεί πριν δεκαετίες.
ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ...
Κι εχει μονάχα από δω και πέρα... να καταφερουμε όλοι να πάμε στην επόμενη μέρα..
Όποιος πιστεύει πως θα επιβιώσει μοναχός... απλά έχει αυταπάτες...
Ο Εχθρός είναι ένας... ΝΑ ΜΗ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ...
Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας αυτό.

wildfire.gigya.com/facebook/preview.aspx...ZWImb2Y9MA%3D%3D&s=1]

Και το 2ο μήνυμα.